Μελίνα Τανάγρη + Το Δίδυμο- Διπλό κλικ

Στίχοι- Μουσική: Μελίνα Τανάγρη + το Δίδυμο
Lyra 2009

Η Μελίνα Τανάγρη επιστρέφει μετά από μια πολυετή αποχή με έναν δίσκο σχεδόν έκπληξη. Αν υποθέσουμε ότι αυτά τα οχτώ χρόνια αρνήθηκε να σπαταλήσει ένα κομμάτι του εαυτού της σε υλικό που δεν την ικανοποιούσε πλήρως και ότι η υπομονή αν και έχει όρια εκείνα τεντώνουν αρκετά όταν πρόκειται για την ουσία των πραγμάτων, έχει καλώς. Αν από την άλλη υποθέσουμε ότι απλά η εποχή δεν υπήρξε κατάλληλη για την έκδοση του συγκεκριμένου υλικού, πάλι καλώς έχει, μιας και θεωρώ ότι το timing είναι ένα από τις δυνατές παραμέτρους του δίσκου.

Σε μια εποχή όπου οι εκπτώσεις διαδέχονται η μία την άλλη και παράλληλα υπάρχουν καλλιτέχνες που αναζητούν πεισματικά την πρωτοτυπία χωρίς στ’ αλήθεια να μπορούν να την επιτύχουν, η Μελίνα Τανάγρη δίνει το παρόν γράφοντας τραγούδια στο επίπεδο που την είχαμε συνηθίσει, μα ντύνοντάς τα πιο μοντέρνα και φορμάροντάς τα με διαφόρων ρυθμών κι εντάσεων μπητς. Παρέα της το Δίδυμο, δηλαδή ο Ιάσων Γρηγορίου και ο Γιάννης Πετειναράς ο οποίος παράλληλα υπογράφει την εξαιρετική και σύγχρονη ενορχήστρωση.

Οι στίχοι εκτείνονται και καλύπτουν δύο θέματα που τυραννάν την ανθρωπότητα από αρχαιοτάτων χρόνων, δηλαδή το ερωτικό και το κοινωνικοπολιτικό και ναι, σε αυτό τον δίσκο το δεύτερο καταλαμβάνει την συντριπτική πλειοψηφία. Τραγούδια όπως το εναρκτήριο και ρομαντικό «Ραντεβού», η ευφυέστατη διασκευή του «Έρημος βαρύς και μόνος» τού Αττίκ με αναφορές στα προβλήματα πολιτισμού, τον εξανδραποδισμό της τέχνης και της κοινωνικής υπόστασης αλλά και το «Το καθέκαστον πουλί» με τον καθημερινό (και εκ γενετής ενοχικό και προβληματικό) άνθρωπο στο επίκεντρο, φέρνουν την τραγουδοποιό στο προσκήνιο με μια άμεση και ευθεία τοποθέτηση απέναντι σε γεγονότα και καταστάσεις. Με λίγα λόγια το κοινωνικοπολιτικό κομμάτι της Μελίνας Τανάγρη μου άρεσε πολύ.

Από την άλλη με το μελωδικό και κατασταλαγμένο τραγούδι «Δικός μου ξένος» που μοιάζει να περιγράφει δεδομένες καταστάσεις αλλά και με το χρόνια σήμα κατατεθέν της «Θανατηφόρος Πυρετός» σε μια νέα ενορχήστρωση, εμπλουτισμένη με το ράπάρισμα του Διδύμου, μαρτυράται για ακόμα μια φορά πόσο καλά ξέρει η Τανάγρη να υμνεί τον έρωτα. Μια επίσης δυνατή ερωτικής θεματολογίας στιγμή του δίσκου είναι το πεπλεγμένο "Αμάν και πότε" το οποίο συνηθίσαμε να ακούμε κατ' εξακολούθηση μέσα από την αποκλειστικότητα του Μελωδία 99.2 ανεξαρτήτως ώρας, ημέρας και συνθηκών.

Στα περισσότερα τραγούδια συμμετέχει φωνητικά και το Δίδυμο με υπέρ του δέοντος εύστοχες στιχουργικές ενέσεις. Πολύ όμορφο, λιτό, δυναμικό αλλά και με άποψη πολύ ταιριαστή στον αέρα της τραγουδοποιού είναι το artwork του δίσκου που επιμελήθηκε ο Πέτρος Παράσχης. Εν ολίγοις είναι ένας δίσκος τον οποίο θα αγόραζα με την πρώτη ευκαιρία.

Λίγοι στίχοι:

Να’ μασταν λέει ομάδα καταστροφής, αρμάδα
να τρέχουμε σαν λάβα και να τρομάξει η Ελλάδα
εγώ κι εσύ ντουέτο, ένα εκρηκτικό πακέτο
που μαζεύει από το δρόμο δόξα, φήμη και λεφτά
και βλέπω στ’ όνειρό μου πως είσαι στο πλευρό μου
η Μπόνι και ο Κλάιντ γύρισαν ξανά... (Ραντεβού)

Σχεδόν ευτυχισμένοι και σχεδόν απελπισμένοι
σχεδόν ετοιμασμένοι για ό,τι μας περιμένει
με πιο μικρές παρέες και πιο μικρές ιδέες
με πιο πολλούς εχθρούς και πιο πολλές σημαίες
αφού όλα τα ρεκόρ μας ακυρώθηκαν σαν σκάρτα
και βγήκαμε από το γήπεδο με μια κόκκινη κάρτα
δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κρατά τελικά
και δεν αρχίζω τα χάπια και τα ναρκωτικά
δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου φωνάζει σταμάτα
να χύσω το κοκτέιλ να χυθεί μια για πάντα… (Έρημος, βαρύς και μόνος)

Όλοι περπατάμε μια πορεία μες στο κρύο
απλά άλλος ξεκινάει το πρωί κι άλλος στις δύο
δεν αναρωτήθηκα ποτέ τι ρόλο παίζει
αφού κάποια στιγμή είναι όλοι γύρω απ’ το τραπέζι
όλοι έχουν άποψη και γνώμη ειδική
όλοι κρύβουν μέσα τους έναν προπονητή
που αγανακτεί και θέλει να τα πει καιρό
αλλά κρατιέται μη διακόψει το μικρό πρωθυπουργό… (Το καθέκαστον πουλί)