Translate

11 Σεπτεμβρίου 2012

Το φαινόμενο "Νατάσσα Μποφίλιου"




Οταν μιλάμε για το ελληνικό τραγούδι, μπορούμε να έχουμε στο νου μας τουλάχιστον δύο ταχύτητες. Η μία είναι η ιλιγγιώδης, εκείνη που μπορεί κανείς να πετύχει μόνο αν επιβιβαστεί σε αυτό το παράξενο χρωματιστό τρένο που φωσφορίζει, κάνει θόρυβο, υπόσχεται μεγαλεία και αλλάζει τους επιβάτες σαν τα πουκάμισα. Η άλλη είναι η μικρή και σταθερή, με την οποία συνηθίζουν να κινούνται όσοι επέλεξαν να στηριχθούν στα δικά τους πόδια και να κάνουν ζωή την τέχνη τους.

Το παράξενο με τη Νατάσσα Μποφίλιου είναι ότι μοιάζει να έχει πιάσει ταχύτητα τρένου με τα πόδια, κι αυτό είναι κάτι που το ξέρουν καλά όσοι παρακολουθούν προσεκτικά την πορεία της από την αρχή. «Μα πώς γίνεται;» αναρωτιούνται πολλοί συνάδελφοί της, κάποιοι εξ αυτών φωναχτά. Τι είναι αυτό που κάνει την Μποφίλιου να τριπλασιάζει κάθε χρόνο το κοινό της, να εισβάλλει στα ραδιόφωνα (playlist σήμερα, κάποτε ήταν οι παραγωγοί…), να γίνεται η πρώτη «Νατάσσα» σε επίπεδο αναγνωρισιμότητας του ονόματος και να τραγουδιέται ακόμα και στις πίστες όπου οι έντεχνοι αρνούνται να πατήσουν (το «Σ’ έχω βρει και σε χάνω» είχε την τιμή); Από το 2004 και τη homemade κασέτα του Κώστα Τσίρκα για τη Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Αρκτου μέχρι το 2012 και τις χιλιάδες κόσμου κάθε Σεπτέμβριο στην «Τεχνόπολις», έχουν μεσολαβήσει οκτώ χρόνια ζωντανών εμφανίσεων εντός και εκτός Αθηνών, πέντε προσωπικοί δίσκοι, ένα single, 11 συμμετοχές, δύο τηλεοπτικά αφιερώματα, κανένας live δίσκος, κανένα τάλεντ σόου, καμία κουτσομπολίστικη συνέντευξη σε μεσημεριανή εκπομπή, κανένα μοσχοπουλημένο σκάνδαλο ή φωτογραφίες παπαράτσι από προσωπικές στιγμές.

Ξεκινώντας να στήνει τα προγράμματά της με συνεργάτες την παρέα της, από το μικρό καφέ πίσω από το Πάντειο μέχρι το Gazoo, μπήκε στο τραγούδι ως ο φλεγόμενος πολιορκητικός κριός μιας γενιάς καλλιτεχνών που μόλις είχαν αποκτήσει το βήμα που τους έπρεπε. Εξάλλου, η Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Αρκτου ανέδειξε πολλούς και καλούς. Είδε το κοινό της σταδιακά να αυξάνεται, φορά τη φορά, χρονιά τη χρονιά, συναυλία τη συναυλία. Είδε απλούς ακροατές να μετατρέπονται σε γκρούπις. Οι συνεργασίες σε χειμερινά προγράμματα με άλλους τραγουδιστές σχεδόν απουσίασαν – επέλεξε εξ απαλών ονύχων να στηρίζεται μόνο σε βάσεις που μπορεί να χτίσει η ίδια. Τα δισκογραφικά της ντουέτα ποτέ δεν λειτούργησαν ως κράχτες για ένα άλλο κοινό. Την ώρα που οι νέοι συνάδελφοί της προσδοκούσαν το μεγάλο όνομα να τους πάρει από το χέρι και να τους αναδείξει (κάποιοι το πέτυχαν), η Μποφίλιου είπε «όχι» σε προτάσεις όπου η άρνηση αποτελούσε- πιστέψτε με- αγένεια απέναντι στις ευκαιρίες της ζωής.

Η παράδοξη αυτή ανοδική πορεία έχει εν τέλει ένα μυστικό, το οποίο είναι μάλλον υπερβολικά αυτονόητο για να γίνει πιστευτό και να μπορέσει να συνταγογραφηθεί: τη συνέπεια. Δεν πρόκειται μόνο για συνέπεια λόγων και έργων – όσοι έχετε διαβάσει τις συνεντεύξεις της ξέρετε για τι πράγμα μιλάμε. Πρόκειται για συνέπεια στους αρχικούς στόχους, στο ρομαντισμό της νεότητας και στους τραχιούς δρόμους που θέλεις να περπατήσεις όταν βλέπεις τον κόσμο από τη θέση του νέου που δεν έχει τίποτα να χάσει. Δεν ξέρω αν όλες οι στιγμές της ήταν οι καλύτερες δυνατές, δεν ξέρω αν όλες οι επιτυχίες της τα τελευταία χρόνια είχαν πραγματικά λόγο να γίνουν επιτυχίες, η σούμα όμως βγαίνει θετική κατά πολύ και αυτό οφείλεται σαφώς στον καλλιτεχνικό της άξονα, ο οποίος παραμένει αμετακίνητος. Είναι όμως και το άλλο που δεν πρέπει να ξεχνιέται, εκείνη η πίστη στον ανθρώπινο παράγοντα που, σε συνδυασμό με τη δουλειά, κάνει θαύματα. Εντεκάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, ωστόσο, για να φτάσει στο σημείο μια εντεκάδα να κερδίζει, χρειάζεται πίστη και δουλειά. Και αυτά τα συστατικά η Μποφίλιου τα κατέχει. Σταθεροί λοιπόν οι συνεργάτες της και δεν αναφέρομαι μόνο στους σημαντικότατους Γεράσιμο Ευαγγελάτο και Θέμη Καραμουρατίδη, αλλά σε όλη αυτή την κολεκτίβα που συμπράττει για το αποτέλεσμα, από τους μουσικούς μέχρι τη μάνατζερ.

Τι μπορεί να συμπεράνει κανείς για το μέλλον της Μποφίλιου στο ελληνικό τραγούδι; Να μια παγίδα υπαρκτή για να διασκεδάζονται οι εντυπώσεις που τρέφονται από τις καλές μας κριτικές στα περιοδικά. Τίποτα δεν μπορεί να συμπεράνει. Οι ασφαλείς προβλέψεις εξακολουθούν να είναι ένας μύθος. Οποιος προσπάθησε να προεξοφλήσει την τύχη ενός καλλιτέχνη και δη νέου δύσκολα έπεσε μέσα. Δεν είναι μόνο η συγκυρία που μετρά, είναι και ο ανθρώπινος παράγοντας, είναι και η φύση της δουλειάς που δεν υπακούει σε σταθερές. Μπορούμε όμως να κάνουμε εκτιμήσεις και οι εκτιμήσεις λένε ότι η Νατάσσα Μποφίλιου φέρει μέσα της μια συνταγή που δεν την έχει προδώσει και την έχει οδηγήσει σε αυτό που βλέπουμε σήμερα. Ας προσθέσουμε και το αισθητικό κριτήριο που κάθε χρόνο δείχνει να βρίσκεται σε εξέλιξη. Ας βάλουμε και την τόλμη από δίπλα που ποτέ δεν της έλειψε. Δεν χρειάστηκαν και λίγη τόλμη όλα τα παραπάνω για να γίνουν πραγματικότητα και τα υπόλοιπα για να πάρουν το δρόμο τους με τον τρόπο που επιτάσσει, όχι μόνο η εποχή, αλλά και εκείνο το «αίτημα» που λέγεται έντεχνο ελληνικό τραγούδι.


*Πρώτη δημοσίευση Metropolis.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Camly - A Responsive Blogger Theme, Lets Take your blog to the next level.

This is an example of a Optin Form, you could edit this to put information about yourself.


This is an example of a Optin Form, you could edit this to put information about yourself or your site so readers know where you are coming from. Find out more...


Following are the some of the Advantages of Opt-in Form :-

  • Easy to Setup and use.
  • It Can Generate more email subscribers.
  • It’s beautiful on every screen size (try resizing your browser!)
Subscribe Via Email

Subscribe to our newsletter to get the latest updates to your inbox. ;-)

Your email address is safe with us!